Η Ύδρα είναι ένα νησί κοντά στην Αθήνα, που απέχει μόλις μία ώρα με το πλοίο. Όπως και μερικά από τα γειτονικά νησιά των Σποράδων (Σκιάθος, Σκόπελος και Αλόννησος), δεν επιτρέπει τα αυτοκίνητα. Η μεταφορά γίνεται κυρίως με γαϊδουράκια. Ως αποτέλεσμα, το νησί έχει διατηρήσει τη γοητεία του, και δεν υποφέρει από την ηχορύπανση των νπαρακείμενων νησιών.
UNESCO έχει ψηφίσει την Ύδρα ως το "ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΙΑΤΗΡΗΜΕΝΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ" λόγω των προσπαθειών της να διατηρήσει τόσο τα κτίρια της, την κληρονομιά της, όσο και τη φύση της.
Ιστορία της Ύδρας:
Η Ύδρα κατοικήθηκε για πρώτη φορά από τους Μυκηναίους και ονομάστηκε Ύδρα λόγω των πηγών νερού που αναβλύζουν από τα λατομεία της.
Στην εποχή του Περσικού Πολέμου, οι κάτοικοι της Ύδρας ήταν γνωστοί για τη συμμετοχή τους στη μάχη της Σαλαμίνας. Ήταν γνωστή ως ναυτική βάση για την πόλη της Χαλέιδος. Αργότερα, το νησί αποτέλεσε μέρος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και τελικά βρέθηκε υπό βενετική κυριαρχία. Η Ύδρα δόθηκε στους Τούρκους το 1460 και αργότερα εγκαταστάθηκε από Αλβανούς πρόσφυγες και ορθόδοξους εποίκους από την Ηπειρο, Κρήτη και Κύθνο.
Αρχιτεκτονική της πόλης της Ύδρας:
Η πόλη είναι χτισμένη σαν αμφιθέατρο. Αμέσως δεξιά και αριστερά του λιμανιού βρίσκονται τα Παραπέτασμα και οι Κανόνες, που προστάτευαν την πόλη σε παλαιότερες εποχές. Το περίφημο άγαλμα του Α. Μιαούλη, του Υδραίου πολεμιστή, βρίσκεται στην αριστερή πλευρά του λιμανιού.
Στο κέντρο του λιμανιού βρίσκεται ο καθεδρικός ναός, ο οποίος ανεγέρθηκε το 1648. Αρχικά ήταν η εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και σήμερα είναι η έδρα του δημαρχείου και του εκκλησιαστικού μουσείου.
Το 1950, η πόλη ανακαλύφθηκε από τουρίστες, πολλοί από τους οποίους διάβασαν γι' αυτήν στο βιβλίο του Χένρι Μίλερ "Ο Κολοσσός του Αμαρουσίου." Το νησί ευημερεί από τότε από τον τουρισμό και έχει γίνει δημοφιλές μεταξύ καλλιτεχνών και δημιουργών.
Μάνσιονς της Υδρίας
Ιστορικά, οι έμποροι και οι εφοπλιστές κυριαρχούσαν στην κοινωνία της Υδρίας και κατασκεύαζαν τα αρχοντικά που βλέπουμε σήμερα στο νησί. Κάλεσαν οικοδόμους και τεχνίτες από τη Βενετία για να δημιουργήσουν ελκυστικά αρχοντικά, πολλά από τα οποία ήταν πολυώροφα. Έχουν ως επί το πλείστον όλα διατηρηθεί.
Η πόλη της Ύδρας μοιάζει με πίνακα ζωγραφικής όταν πλησιάζετε με το πλοίο. Τα τυπικά υδραϊκά αρχοντικά είναι μια απόδειξη της ευημερίας του νησιού από τον 18ο και 19ο αιώνα. Τα αρχοντικά χτίστηκαν για να είναι εντυπωσιακά μεγάλα αλλά με απλό εξωτερικό. Η μόνη εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα είναι τα λευκά πλαίσια των παραθύρων. Η λευκή απόχρωση είναι αποτέλεσμα της ίδιας διαδικασίας που χρησιμοποιείται στις Κυκλάδες για να "βάφουν" εξωτερικούς χώρους σπιτιών με ασβέστη.
Το αρχοντικό Κουντουριώτη, το αρχοντικό Βούλγαρη και το αρχοντικό Τομπάζη είναι μερικά μόνο από τα πιο γνωστά παραδείγματα και βρίσκονται στην προκυμαία.
Τα κτίρια έχουν συνήθως ύψος 3 ή 4 ορόφων και είναι συνήθως κατασκευασμένα από φυσική πέτρα.
Πώς είναι το εσωτερικό της Ύδρας;
Στο εσωτερικό των αρχοντικών, θα βρείτε ψηλά ταβάνια, μεγάλα, ανοιχτά δωμάτια, τοιχογραφίες και μαρμάρινα δάπεδα. Υπάρχουν ξεχωριστές κατοικίες για άνδρες και γυναίκες, εικονοστάσι και ειδική αίθουσα καπνίσματος.
Μεταφορά μουλαριών στο νησί της Ύδρας
Τα αυτοκίνητα δεν επιτρέπονται στο νησί λόγω του μεγέθους του και της απότομης κλίσης, οπότε τα μουλάρια είναι η προτιμώμενη μορφή μετακίνησης. Εξάλλου, είναι καλύτερα να δείτε την πόλη από κοντά, σε αντίθεση με ένα αυτοκίνητο! Τα μουλάρια βρίσκονται συνήθως στην ανατολική γωνία του λιμανιού.
Μια διαδρομή περίπου 15 λεπτών κοστίζει συνήθως περίπου 15 ευρώ. Οι συγκεκριμένες τιμές αναρτώνται σε πίνακα ανακοινώσεων στο λιμάνι. Η μεταφορά αποσκευών είναι επίσης διαθέσιμη με επιπλέον χρέωση. Ορισμένα θαλάσσια ταξί και βάρκες είναι επίσης διαθέσιμα, αλλά μπορεί να είναι πιο ακριβά. Για περισσότερα νησιά χωρίς αυτοκίνητο στην Ελλάδα, διαβάστε περισσότερα εδώ.
